Մեղա քեզ, Տեր

Բորենիներ են իսկական:

Նրանք, ովքեր սպասում են բանակում հերթական մահվան դեպքին, որ էդ երեխեքի հարազատների վերքերը քրքրեն իրենց ակցիաներով, նրանք, ովքեր վազում են դիակ ու հարազատների վիշտ նկարելու ու ինտերնետում դնելու, որ քլիքեր հավաքեն:

Հարազատները վշտից խելագարված կարող է որոշեն իրենց երեխային տանել Հանրապետության հրապարակում դնել, չեմ կարող դատել, բայց եթե ինչ-որ մեկը շիրա է տվել, որ էդ մարդիկ էդ քայլին դիմեն, ապա բորենու քառակուսի էլ չի, խորանարդ է՝ յոթը պորտով էն կողմ ու էս կողմ:

Մարդիկ կորցնում են իրենց մարդկային դեմքը՝ հանուն հասարակական կամ քաղաքական կամ լրագրողական կամ որևէ այլ տեսակի ակտիվության: Ավելի լավ կլիներ, եթե էդ խուժանը ինտերնետի տեղը չիմանար, միգուցե անասնանալն ավելի դժվար լիներ