օլիգարխ կառավարություն

Իհարկե, կառավարությունն էնքան թիվ ու թվաբանության պաշար ունի, որ ամեն բողոքիդ հանգամանալից պատասխան է տալիս:

Գազի գնի պահով էլ, էնքան անզիվ հայացքով բացատրում են, թե ինչի պիտի թանկանա, որ արդեն անհարմար ես զգում մարդկանց կասկածել, թե անազնիվ են:

Բա որ խոստանում են, որ անպայման անապահով խավի գազն ենհոգսն են թեթևացնելու, էլ չգիտես ոնց շնորհակալ լինես: Մնում է հուզվես ու սպասես հաջորդ ընտրություններին, որ շնորհակալությունդ հայտնես ընտրակաշառքի դիմաց:


Ու չնայած էս անկեղծ քրիստոնեական սիրուն, որ կառավարությունը տածում է դեպ յուր բազմաչարչար ժողովուրդը, մի շատ կարևոր կետ կա: Աղքատների համար գազի գին թեթևացնող, նրանց ձեթ ու այլ օգնություն բաժանող կառավարությունը նույն էդ ժողովրդից խլել է աշխատելու հնարավորությունը:
Էս էն ժողովուրդն է, որ բառիս բուն իմաստով քարից հաց է քամում, ստեղծում, եթե էդ քարն էլ ձեռից չես առնում:

Մարդկանց զրկել են աշխատելու ու ստեղծելու հնարավորությունից, շեշտում եմ՝ սեփական երկրում, որ չասեն՝ ռուսաստանների ու ամերիկաների խոպան հողերը ձեզ փեշքեշ, դարձրել մուրացիկ:
Հիմա որ օլիգարխներին սկսում են իրար հետ համեմատել, ասում են՝ էս մեկը էսքան է օգնում ժողովրդին, էն մեկն էսքան, երրորդն էլ սկի չի օգնում:
Ամեն մեկն իր աշխարհիկում իր ձեռքն է վերցրել բիզնեսները, մարդկանց թողել միայն մուրացիկությունը: Ու ազգս արդեն էդ ողորմությունից գոհ է, ավել բան չի ուզում, կամ արդեն մտքով չի էլ անցնում, որ իրենը մուրացկանությունը չի, այլ աշխատանքը:

ՈՒ էս նույն սկզբունքը կառավարությունս է յուրացրել: Ինչքան հնարավոր էր, բիզնեսները խեղդեցին, ինչքան հնարավոր էր՝ խոպանչի սարքեցին, աղքատացրին, որ հիմա ձեթ բաժանեն ու գազի գնի մի մասն իրենց վրա վերցնեն մի գրպանից հանեն, մյուսը դնեն:



Տարին մեկ էլ մի առիթով մի սենց սեղան որ գցեն, ամեն նախարարի սուրբ ծնունդի առիթով տորթ դնեն հասարակական վայրերում, էլ ի՞նչ դարդ:

Անիմաստ էլ է հիմա, մրցունակ լեզվով ասած, մեսիջս ուղղել կառավարությանը, թե մարդկանց տվեք արժանապատիվ աշխատանքի հնարավորություն ու ձեր ձեթերըօգնությունը ձեզ պահեք: Հեսա կկարդան ու կամաչեն, բա չէ