ՀՀ արտգործնախարար էր, պարզ էր, որ նա արտաքին քաղաքականությունից բան չի հասկանում:
Հիմա, ինչ դարձել է օպ-պոզիցիոն գործիչ ու ֆեյսբուքի պատերին աջ ու ձախ գրում է, պարզ է, որ նա միայն արտաքին քաղաքականությունից չի, որ բան չի հասկանում: Ու չհասկանալով հանդերձ, մի տեսակ հաճույքով է շեշտում երկրի թերությունները...
Բայց վերադառնանք նրա ԱԳ նախարար եղած ժամանակներին: Բոլորը լավ են հիշում, ոնց էր նա Արցախի Հանրապետության մի մասն անվանում օկուպացրած տարածքներ: Դա ընդամենը լեզվի սայթաքում չէր: Խնդրեմ:
Ու նա մինչև հիմա էլ համարում է, թե մենք հանձնելու տարածք ունենք:
Վերադառնալով Գուրգեն Մարգարյանի սպանությանը, Գուրգեն Մարգարյանի ընտանիքի շահերի պաշտպան Նազելի Վարդանյանն ասում է, որ 2004-ին՝ սպանությունից ընդամենը երկու ամիս հետո, Ադրբեջանը Սաֆարովին արտահանում էր հայրենիք (06:30-րդ րոպեից):
Հարց Օսկանյանին, էդ ի՞ր ղեկավարած ԱԳՆ-ի թերությունը չէր, որ ընդամենը երկու ամիս հետո Սաֆարովին տանում էին հետ՝ Ադրբեջան: Պատկերացնում եմ ինչ խայտառակություն կլիներ, եթե կարողանային Հայաստանի քթի տակից տանեին: Իսկ եթե ԱԳՆ հույսին մնար, անպայման կկարողանային:
Ու չեմ կարծում, թե էսօրվա ԱԳՆ-ն իր աշխատելաոճով, անտարբերությամբ շատ է տարբերվում օսկանյանական ժամանակներից:
Հիմա, ինչ դարձել է օպ-պոզիցիոն գործիչ ու ֆեյսբուքի պատերին աջ ու ձախ գրում է, պարզ է, որ նա միայն արտաքին քաղաքականությունից չի, որ բան չի հասկանում: Ու չհասկանալով հանդերձ, մի տեսակ հաճույքով է շեշտում երկրի թերությունները...
Բայց վերադառնանք նրա ԱԳ նախարար եղած ժամանակներին: Բոլորը լավ են հիշում, ոնց էր նա Արցախի Հանրապետության մի մասն անվանում օկուպացրած տարածքներ: Դա ընդամենը լեզվի սայթաքում չէր: Խնդրեմ:
Ու նա մինչև հիմա էլ համարում է, թե մենք հանձնելու տարածք ունենք:
Վերադառնալով Գուրգեն Մարգարյանի սպանությանը, Գուրգեն Մարգարյանի ընտանիքի շահերի պաշտպան Նազելի Վարդանյանն ասում է, որ 2004-ին՝ սպանությունից ընդամենը երկու ամիս հետո, Ադրբեջանը Սաֆարովին արտահանում էր հայրենիք (06:30-րդ րոպեից):
Հարց Օսկանյանին, էդ ի՞ր ղեկավարած ԱԳՆ-ի թերությունը չէր, որ ընդամենը երկու ամիս հետո Սաֆարովին տանում էին հետ՝ Ադրբեջան: Պատկերացնում եմ ինչ խայտառակություն կլիներ, եթե կարողանային Հայաստանի քթի տակից տանեին: Իսկ եթե ԱԳՆ հույսին մնար, անպայման կկարողանային:
Ու չեմ կարծում, թե էսօրվա ԱԳՆ-ն իր աշխատելաոճով, անտարբերությամբ շատ է տարբերվում օսկանյանական ժամանակներից: