Ապրի՛ Ալթունյանը

Ավելի հանրամատչելի, քան Կարեն Սերոբիչի մասին օրինակները, ազգիս համար դժվար է մտածել:)))


Ու իսկականից, արդեն հերիք եղավ, ժողովու՛րդ։ Մեկ-մեկ էնպիսի տպավորություն է, որ թշնամի է դեմներդ։ Չմոռանանք, որ էդ մեռոնը, որով մկրտվում ենք, հաղորդությունը, որ ստանում ենք, պատարագներն ու պսակները, օրհնությունն ու աղոթքները ի պահպանություն ամեն մեկիս ու մեր երկրի ու ժողովրդի, արվում են ձեռամբ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի։ 

Մի հատ ամեն մեկս մեզ նայենք էլի սկզբից։ Մեծ-մեծ փրթելուց հեշտ բան չկա։ Հե՞շտ է մտնել թշնամիների մեջ (ցավոք, էդպես է, ու էսօրվա զարգացումները 1, 2, 3 հենց էդ են ցույց տալիս) ու դուրս գալ դրական արդյունքով։ Մի հատ ամեն մեկս Վեհափառի տեղը դնենք մեզ, տեսնենք՝ էդ մենք հաստա՞տ ավելի լավը կլինեինք ցանկացած հանգամանքում։ Եթե մեկնումեկի մոտ էլ դրական պատասխան ի հայտ գա, ապա խնդրեմ՝ վանքերն ու կուսանոցները ձեզ են սպասում, մտեք ու դարձեք սրբեր։

Գործով ու ոչ խոսքերօֆֆֆֆֆֆֆֆ․․․․