Ի վերջո կողմնորոշվեցի ու վերցրի "Արահետի" էքսկուրսիան: Հրաշք ժամանակ անցկացրինք: Ես գիտեի, որ լավ է լինելու, քանի որ նրանց ծրագրերը ստանդարտ չեն, զգում ես, որ սիրով են անում իրենց գործը:
Հիմա ցույց եմ տալիս Դսեղի երեխեքի նկարները: Էս Երևանի ամեն ինչ տեսած ու ամեն ինչ ունեցող երեխաները չեն: Էս երեխաներն ապրում են աղքատության մեջ: Խաղալիքներ ու սիրուն շորեր չունեն: Էժանանոց սպորտային հագուստը որպես կանոն էս երեխեքի ամենաթանկ, տոնական հագուստն է: Նրանց դեմքին նկարված է հոգսը: Շատ էի ազդվել, ճիշտն ասած: Դսեղում Թումանյանական օրեր էին, տիկնիկների միջազգային փառատոն: Մի տեսակ անմասնակից էին գյուղացի երեխեքը էդ տոնին:
********************
В воскресенье была в Лори - наверное в моем самом любимом регионе Армении. Село Дсег - родное село великого Ованеса Туманяна. Там проходили туманяновские дни и международный кукольный фестиваль. Фестиваль фестивалем, а мне понравились дети.
Ծնողներից ով լուսանկարչական ապարատ ուներ, իր երեխաներին տալիս էր ծաղրածուների, կենդանիների շորեր հագածների ձեռքը ու նկարում: Էս երեք տղան քայլում էին էդ ամենի միջով մի տեսակ խեղճացած դեմքերով: Ասեցի՝ կանգնեք, ես էլ ձեզ նկարեմ: Ուրախ, բայց լուռ ու տղամարդու պես լուրջ կանգնեցին:
Էս մեկն արևից երեսն անընդհատ ճմռթում էր: Մի քանի անգամ փորձեցի:
Հիմա ցույց եմ տալիս Դսեղի երեխեքի նկարները: Էս Երևանի ամեն ինչ տեսած ու ամեն ինչ ունեցող երեխաները չեն: Էս երեխաներն ապրում են աղքատության մեջ: Խաղալիքներ ու սիրուն շորեր չունեն: Էժանանոց սպորտային հագուստը որպես կանոն էս երեխեքի ամենաթանկ, տոնական հագուստն է: Նրանց դեմքին նկարված է հոգսը: Շատ էի ազդվել, ճիշտն ասած: Դսեղում Թումանյանական օրեր էին, տիկնիկների միջազգային փառատոն: Մի տեսակ անմասնակից էին գյուղացի երեխեքը էդ տոնին:
********************
В воскресенье была в Лори - наверное в моем самом любимом регионе Армении. Село Дсег - родное село великого Ованеса Туманяна. Там проходили туманяновские дни и международный кукольный фестиваль. Фестиваль фестивалем, а мне понравились дети.
Ծնողներից ով լուսանկարչական ապարատ ուներ, իր երեխաներին տալիս էր ծաղրածուների, կենդանիների շորեր հագածների ձեռքը ու նկարում: Էս երեք տղան քայլում էին էդ ամենի միջով մի տեսակ խեղճացած դեմքերով: Ասեցի՝ կանգնեք, ես էլ ձեզ նկարեմ: Ուրախ, բայց լուռ ու տղամարդու պես լուրջ կանգնեցին:
Էս մեկն արևից երեսն անընդհատ ճմռթում էր: Մի քանի անգամ փորձեցի: