- - Մըր Կիռավաբադում հի՛նչ թյուզ կար, հի՛նչ թյուզ կար: Կակուղ, մեծ, համով... Պահ-պահ-պահ ... Թաղըմ թյուրքերին, դե թող վայելեն....
Պատմում էր մեր բաբոն, հենց հիշում էր Կիրովաբադի իրենց տունը:
- У нас в Кировабаде такой инжир был, такой инжир был! Пях-пях-пях… Большой, мягкий, вкусный… Пусть теперь турки наслаждаются, чтоб они сдохли….
Повторяла наша бабо (бабушка), когда вспоминала их дом в Кировабаде