Վստահ եմ, բոլորն են նկատել, թե ինչ է կատարվում տրանսպորտում՝ տղամարդիկ (եթե նմաններին կարելի է տղամարդ անվանել) վեր են ընկած, կանայք, ծերերը, երեխաներով ծնողները որպես կանոն կանգնած են:
Ընդամենը 3 տարի առաջ շվեդախառը եվրոպաներում ու 1 տարի առաջ Հունաստանում նայելով առաջին դեպքում խիյար տղամարդկանց ու էմանսիպացված կանանց, ում, եթե տղամարդը տեղ է տալիս տրանսպորտում, վիրավորում է նրա կանացի իրավունքները, իսկ երկրորդ դեպքում ուղղակի չոբանանտարբերբռի տղամարդկանց, հպարտանալով ասում էի՝ հալալ մեր վերջին քյառթուին, որ դուռն էլ կբացի քեզ համար, տեղ էլ կտա տրանսպորտում:
Համատարած մուտացիոն գործընթացները՝ կապված կեղտոտ օդի, անորակ ու թանկ սնունդի, ռուդոլֆների, պաշերի ու այլ տրանսվիստիտների կերպարների իդեալականացման հետ, շատ կարճ ժամանակահատվածում փաստորեն տվեցին իրենց արդյունքը՝ հայ տղամարդը՝ որպես բիոլոգիական տեսակ վերանում է: Սա իհարկե չի վերաբերվում ՏՂԱՄԱՐԴԿԱՆՑ, որոնք ոչ միայն իմ շրջապատում են, այլև, վստահ եմ, նաև ֆրենդներիս ցանկում, սա անխոս:
Էսօր նայում եմ, մի 18-20 տարեկան տղա վեր է ընկած իրեն շլանգի տեղ դրած, իսկ տատիկներին ու պապիկներին երիտասարդ աղջիկներն են տեղ տալիս: Առավոտները տրանսպորտում, բոլոր տղամարդիկ քուրիկների պես նստած են, իսկ կանայք կանգնած: Հետո էդ տղաները մի աղջիկ "կպցնելու" համար հաստատ իրենց համ մակարդակով են երևակայելու, համ էդ աղջկա համար դուռ են բացելու, բայց էդ արդեն ձև է, մեջն արդեն փչացած է: Ի դեպ, նրանց մեջ քիչ չեն նաև "կիրթ" տղամարդիկ, որ զգուշացնող տոնով, ինտելեգենտ հազով կոկորդ են մաքրում, մինչև վարորդին խնդրելը, որ կանգառում կանգնի:
Էսօր նաև նստած էր մի երիտասարդ մայր՝ 4-5 տարեկան տղա երեխան էլ կողքը առանձին նստարանի վրա: Ով բարձրացավ, մայրը չուզեց իր տղային գիրկը վերցնի ու տեղ տա ուրիշներին:
Նայում ես ու տեսնում, թե ինչպես են կարգին երեխային հրեշ դարձնում, որ հետո կրակ ու պատիժ դարձնեն իրենց գլխին ու ասեն՝ ինչը՞ սխալ արեցինք, որ սենց եղավ::
Մի խոսքով, ամեն օր նույն տեսարանին ես ականատես լինում ու արդեն համբերությունդ էլ հատում է: Հիմա, երբ տղամարդիկ նստած են ու տեղ է ազատվում, ես չեմ նստում, հակառակը՝ տղամարդկանց եմ քմծիծաղով ասում՝ նստեք: Ինձ վիրավորում է, երբ ես կանգնած եմ, իսկ իրենց վեր ընկած, չգիտեմ:
Էս էլ կոմունիստական անտաղանդ մուլտ՝ նվեր բոլոր շլանգներին, ինչ ասեմ:
Տեսել եմ նաև, թե ինչպես է հղի կին բարձրանում ավտոբուս, ու ոչ ոք տեղից չի շարժվում, բացառությամբ երիտասարդ աղջիկների:
Զգում եմ, որ կոպիտ ստացվեց, բայց ինչ անեմ, իրականությունն էլ բամբակ չի
Ընդամենը 3 տարի առաջ շվեդախառը եվրոպաներում ու 1 տարի առաջ Հունաստանում նայելով առաջին դեպքում խիյար տղամարդկանց ու էմանսիպացված կանանց, ում, եթե տղամարդը տեղ է տալիս տրանսպորտում, վիրավորում է նրա կանացի իրավունքները, իսկ երկրորդ դեպքում ուղղակի չոբանանտարբերբռի տղամարդկանց, հպարտանալով ասում էի՝ հալալ մեր վերջին քյառթուին, որ դուռն էլ կբացի քեզ համար, տեղ էլ կտա տրանսպորտում:
Համատարած մուտացիոն գործընթացները՝ կապված կեղտոտ օդի, անորակ ու թանկ սնունդի, ռուդոլֆների, պաշերի ու այլ տրանսվիստիտների կերպարների իդեալականացման հետ, շատ կարճ ժամանակահատվածում փաստորեն տվեցին իրենց արդյունքը՝ հայ տղամարդը՝ որպես բիոլոգիական տեսակ վերանում է: Սա իհարկե չի վերաբերվում ՏՂԱՄԱՐԴԿԱՆՑ, որոնք ոչ միայն իմ շրջապատում են, այլև, վստահ եմ, նաև ֆրենդներիս ցանկում, սա անխոս:
Էսօր նայում եմ, մի 18-20 տարեկան տղա վեր է ընկած իրեն շլանգի տեղ դրած, իսկ տատիկներին ու պապիկներին երիտասարդ աղջիկներն են տեղ տալիս: Առավոտները տրանսպորտում, բոլոր տղամարդիկ քուրիկների պես նստած են, իսկ կանայք կանգնած: Հետո էդ տղաները մի աղջիկ "կպցնելու" համար հաստատ իրենց համ մակարդակով են երևակայելու, համ էդ աղջկա համար դուռ են բացելու, բայց էդ արդեն ձև է, մեջն արդեն փչացած է: Ի դեպ, նրանց մեջ քիչ չեն նաև "կիրթ" տղամարդիկ, որ զգուշացնող տոնով, ինտելեգենտ հազով կոկորդ են մաքրում, մինչև վարորդին խնդրելը, որ կանգառում կանգնի:
Էսօր նաև նստած էր մի երիտասարդ մայր՝ 4-5 տարեկան տղա երեխան էլ կողքը առանձին նստարանի վրա: Ով բարձրացավ, մայրը չուզեց իր տղային գիրկը վերցնի ու տեղ տա ուրիշներին:
Նայում ես ու տեսնում, թե ինչպես են կարգին երեխային հրեշ դարձնում, որ հետո կրակ ու պատիժ դարձնեն իրենց գլխին ու ասեն՝ ինչը՞ սխալ արեցինք, որ սենց եղավ::
Մի խոսքով, ամեն օր նույն տեսարանին ես ականատես լինում ու արդեն համբերությունդ էլ հատում է: Հիմա, երբ տղամարդիկ նստած են ու տեղ է ազատվում, ես չեմ նստում, հակառակը՝ տղամարդկանց եմ քմծիծաղով ասում՝ նստեք: Ինձ վիրավորում է, երբ ես կանգնած եմ, իսկ իրենց վեր ընկած, չգիտեմ:
Էս էլ կոմունիստական անտաղանդ մուլտ՝ նվեր բոլոր շլանգներին, ինչ ասեմ:
Տեսել եմ նաև, թե ինչպես է հղի կին բարձրանում ավտոբուս, ու ոչ ոք տեղից չի շարժվում, բացառությամբ երիտասարդ աղջիկների:
Զգում եմ, որ կոպիտ ստացվեց, բայց ինչ անեմ, իրականությունն էլ բամբակ չի