մե ծիծաղ, մե ուրախություն

Վանյանին էլ բան ասող չլինի։
Ֆան կլուբ, վերնաշապիկներ, բաժակներ ու դրոշակներ։ Պը՛րծ։

Էն, որ բոլորը, ով դեմ էր, ազգի տականք էր, թափթփուկ, ահաբեկիչ ու հանցագործ, նորություն չի, դեռ մեր ընտրություններից մինչև հայ-թրքական կարմիր խնձոր հայտնի տերմիններ են։

Բայց, որ վերջում Վանյանի ոգին արդեն ռազմաշունչ էր ու որ ասաց, որ եթե պատերազմ լինի, կռվելու են Պետրոսի եղբայրն ու իր տղաները, իսկ խլուրդներն ու փղերը պախկվելու են նկուղներում, արդեն ամեն ինչի վերջն էր։