Article 2

անցած տարվա ապրիլի մասին հանգիստ խոսել չի ստացվում: զգացմունքները չափից դուրս շատ են:

ուրախ եմ, որ Անի Մարտիրոսյանի գրչից դուրս եկավ էս տեքստը: իմաստուն ու խորը:

• Վախի տարերքը տարածությունն է: Եվ որքան մեծ լինի տարածությունը, այնքան ավելի լավ կզգա նա իրեն: Այս տարածության անունը հարմարավետություն է, հարմարավետության բարձրակետը՝ ունայնությունը: Վախը դիֆուզվում է տարածության ու հարմարավետության մեջ, ու նրա վերջը ունայնությունն է:  Հե՛նց ունայնությունն էլ սպանում է:

  Երբ դու չունես այդ տարածությունը, վախերդ քեզ չեն տիրում: Դու մեն-մենակ կանգնում ես խնդրիդ առաջ ու ուզած-չուզած՝ հաղթում ես: Վախերդ հաշվարկելու ժամանակ չունենալու պատճառով: Ու դառնում ես հերոս: Իսկական հերոս: Մարդկային ամենասովորական մարմնի մեջ, ամենասովորական անունազգանունով…