Վանյան, Բլեյան - դե նորություն չի։
Ամերիկայի դեպսան, Անգլիայի դեսպան - դե բնական է։
Բայց բացման խոսքն ասողների թվում, չնայած չգիտեմ, վերջը բացվեց թե չէ, ևս մեկը կար՝ կոմերիտուհի, սպորտսմենուհի, մի խոսքով գեղեցկուհի հերթական մտավորական-արվեստագետը, որը և՛ մտավորը, և՛ արվեստը մոռացած, ուղղակի գործ է անում, իր արևին՝ մեծ, հայ-ադրբեջանական բարեկամություն է կերտում, արվեստագետի իր նուրբ ձեռքերով։ Մինչդեռ իսկական գործ անողների ձեռքերն ուրիշ են։
![]()
Հարություն Խաչատրյան՝ ոսկե ծիրանի տնօրեն։
Ճանաչենք, էլի, մեր հերոսներին։
Ինչպես ասում էր Ռուբեն Սևակը՝ ձուկը նեխում է գլխից, իսկ հասարակությունը՝ մտավորականությունից, քանի որ, մտավորականությունը, գոնե by default, պետք է որ մեր գլուխը լիներ։
Հ.Գ. Եթե հիշում եք, էս տարի ոսկե ծիրանը տվեցին ինչ-որ մի թուրքի՝ մասնագետների կարծիքով շատ թույլ ֆիլմի (Կաննի փառատոնում ուղղակի խրախուսական ինչ-որ բան էր տարել, էն էլ նրա համար, որ թուրքերը մարդ ուտելուց բացի սկսել են նաև կինո նկարել, խրախուսել էին)։
Ամերիկայի դեպսան, Անգլիայի դեսպան - դե բնական է։
Բայց բացման խոսքն ասողների թվում, չնայած չգիտեմ, վերջը բացվեց թե չէ, ևս մեկը կար՝

Հարություն Խաչատրյան՝ ոսկե ծիրանի տնօրեն։
Ճանաչենք, էլի, մեր հերոսներին։
Ինչպես ասում էր Ռուբեն Սևակը՝ ձուկը նեխում է գլխից, իսկ հասարակությունը՝ մտավորականությունից, քանի որ, մտավորականությունը, գոնե by default, պետք է որ մեր գլուխը լիներ։
Հ.Գ. Եթե հիշում եք, էս տարի ոսկե ծիրանը տվեցին ինչ-որ մի թուրքի՝ մասնագետների կարծիքով շատ թույլ ֆիլմի (Կաննի փառատոնում ուղղակի խրախուսական ինչ-որ բան էր տարել, էն էլ նրա համար, որ թուրքերը մարդ ուտելուց բացի սկսել են նաև կինո նկարել, խրախուսել էին)։