Ու գնալով ավելի եմ համոզվում, որ եթե երեկ Վաղինակը, Մաքսիմը ու մնացածը չգնային օպերա, եթե էդ վճիռը չկայացնեին, հնարավոր է՝ իրավիճակը դառնար լրիվ անվերահսկելի:
Իրենք իրենց էդ որոշումով հնարավորություն տվեցին նախ ոստիկանությանը ոտները կախ գցել, սպասել:
Հետո, ճիշտ է, էդ որոշումը կայացնելիս շատերը սկսեցին շիրա տալ, իրենց մեղադրել, ավելի ինադի ընկնել, որ անպայման պիտի մնան և այլն, բայց արդեն ինչ-որ ագրեսիվ վճռականություն, որ կարող էր ի հայտ գալ ու բերեր բախումների, ի հայտ չեկավ:
Մարդիկ տարակուսեցին, սկսեցին մտածել՝ գնալ-չգնալ (խոսքս պոտենցիալ ծեծվողների, շիրա տվողների ու այլոց մասին չի, այլ նորմալ մարդկանց), ու էդ մտածմունքները, էդ անորոշությունը ահագին նստեցրեց ներքին հուզումները:
Ու փաստորեն, երբ որ ոստիկանությունն էլ իր հերթին հետ քաշվեց ու պակասեցրեց շարքերը, ամեն ինչ տեղն ընկավ: Փառք Աստծու:
Այսինքն, էլի, էն, ինչ էդ պահին անհասկանալի էր, անելանելի էր թվում, ռետրոսպեկտիվ դիտարկման դեպքում, պարզ երևում է, որ ճիշտ էր: Փառք Աստծու:
Չնայած հիմա ես էլ չեմ հասկանում ինչ է տեղի ունենալու: Տեսնենք: Բայց կարևորը՝ խաղաղ ու առանց ագրեսիվ վիճակների:
Իրենք իրենց էդ որոշումով հնարավորություն տվեցին նախ ոստիկանությանը ոտները կախ գցել, սպասել:
Հետո, ճիշտ է, էդ որոշումը կայացնելիս շատերը սկսեցին շիրա տալ, իրենց մեղադրել, ավելի ինադի ընկնել, որ անպայման պիտի մնան և այլն, բայց արդեն ինչ-որ ագրեսիվ վճռականություն, որ կարող էր ի հայտ գալ ու բերեր բախումների, ի հայտ չեկավ:
Մարդիկ տարակուսեցին, սկսեցին մտածել՝ գնալ-չգնալ (խոսքս պոտենցիալ ծեծվողների, շիրա տվողների ու այլոց մասին չի, այլ նորմալ մարդկանց), ու էդ մտածմունքները, էդ անորոշությունը ահագին նստեցրեց ներքին հուզումները:
Ու փաստորեն, երբ որ ոստիկանությունն էլ իր հերթին հետ քաշվեց ու պակասեցրեց շարքերը, ամեն ինչ տեղն ընկավ: Փառք Աստծու:
Այսինքն, էլի, էն, ինչ էդ պահին անհասկանալի էր, անելանելի էր թվում, ռետրոսպեկտիվ դիտարկման դեպքում, պարզ երևում է, որ ճիշտ էր: Փառք Աստծու:
Չնայած հիմա ես էլ չեմ հասկանում ինչ է տեղի ունենալու: Տեսնենք: Բայց կարևորը՝ խաղաղ ու առանց ագրեսիվ վիճակների: