Article 0

Կարծում եմ, պետք է ուշադիր հետևել էսօրվա իրադարձություններին, որ՛տև եթե էսպես շարունակվի, մենք կկորցնենք պետականությունը, ու էդ դեպքում, իհարկե մենք որպես ազգ չենք վերանա, բայց ասենք, էլի կանցնենք ինչ-որ մի պետության լծի տակ, ու երբ որ մեր երեխաները հարցնեն՝ ո՞նց է Հայաստանը կորցրել պետականությունը, մի հազար տարի, հետո էլի մի քսան տարի գոյություն քարշ տալուց հետո, առանց նախորդ դարերի պատմիչներին ու աղբյուրներին հղում տալու, ուղղակի մոտավոր հիշելով էս օրերին կատարվող դեպքերը հանգիստ կարելի կլինի բացատրել թե ինչի:

Երբ որ սեփական երկրում ապրում ես ոնց որ թրքական կամ ռուսական լծի տակ, երբ մի օլիգարխ կարող է միանգամից փակել հարյուրավոր ընտանիքների եկամտի աղբյուրները, երբ մի գիշերվա մեջ սննդամթերքը թանկանում է միանգամից մի քանի հարյուր դրամով, իսկ դրա համար պատասխանատու պաշտոնյան ասում է՝ չգիտեմ, հազար ու մի պատճառ կարող է լինի, երբ միրգն ու բանջարեղենը կտրում է սեփական ժողովրդի բերնից ու հարցին՝ թե ինչի՞ է մեր հողից աճող մթերքը էդքան թանկ, պատկան մարմինն ասում է՝ ի՞նչ վատ է, մեր միրգը էնքան լավն է, որ լավ արտահանվում է, երբ ոչխարի միսը էլի քո ժողովրդի բերանի համար չի, այլ բարեկամ երկրների, երբ անգամ գորտն են տոննաներով հանում ասես թշնամու երկրից, երբ տներն ու շենքերը կառուցվում են ոչ թե սեփական ժողովրդի համար, այլ Հայաստանի օտարազգի վաղվա տերերի, երբ էդ ամեն ինչին գումարվում է նաև ունեցած-չունեցած ռեսուրսները նվիրվում են օտար երկրին, իսկ լեզուն, որի մեջ ներառվում է ինքնությունն ու արժանապատվությունը ուղղակի նվիրաբերվում է օտարներին, երբ որ հասարակ քաղաքացին իրեն ընդհանրապես պաշտպանված չի զգում, ինչպես ժամանակին շինականը՝ թուրք ասկյարների դեմ, երբ որ չտեսի նման աչքները չռած դեպի դուրս մտածում են էլ ինչ գռեհիկ ու անճաշակ բան ներմուծեն, որ Еլիտար ու մրցունակ լինի, երբ տուրիստը, նույնիսկ եթե դա պարսակացած թուրքն է, ավելի նախընտրելի է սեփական քաղաքացիներից, ու երբ նման երբերի շարքը կարծես թե անսպառ է, ելքերը շատ չեն, երևի երկուսն են

կամ

կամ 

ոգեշնչվեցի էստեղի ընդհանուր խճանկարով