Երեկ երեկոյան փողոցում սփյուռքահայ տղաների չորս հոգանոց խումբ տեսա։ Ուրախացա ու զգացի, որ արդեն վաղուց ի վեր Երևանի փողոցներում սփյուռքահայ չէի տեսել։
Հարց առաջացավ մոտս՝ էդ ի՞նչ ենք արել, որ սփյուռքահայ երիտասարդներն էլ Հայաստան չեն գալիս, ու ի՞նչ չենք արել, որ պարսիկներն իրենց էդքան անսանձ ու լավ են զգում Երևանում։
Հիշում եմ, որ ժամանակին Երևանի գյադա-գյուդեքը սփյուռքահայերի հետ շատ շատ էին կռիվներ սարքում, հետևներից խնդում, ծաղրում, բայց էսքան ժամանակ չեմ տեսել մեկը մի պարսիկի կարգի հրավիրի։
Անկախ ինձնից կանանց տրանսպորտում տեղ չտալու հետ զուգահեռներ են անցնում մտքովս։
Հարց առաջացավ մոտս՝ էդ ի՞նչ ենք արել, որ սփյուռքահայ երիտասարդներն էլ Հայաստան չեն գալիս, ու ի՞նչ չենք արել, որ պարսիկներն իրենց էդքան անսանձ ու լավ են զգում Երևանում։
Հիշում եմ, որ ժամանակին Երևանի գյադա-գյուդեքը սփյուռքահայերի հետ շատ շատ էին կռիվներ սարքում, հետևներից խնդում, ծաղրում, բայց էսքան ժամանակ չեմ տեսել մեկը մի պարսիկի կարգի հրավիրի։
Անկախ ինձնից կանանց տրանսպորտում տեղ չտալու հետ զուգահեռներ են անցնում մտքովս։