էսօր պետք է հայության համար ժամանակին էդքան բաղձալի "վարչապետ", "նախագահ" պաշտոնները կրողներին էդ ամոթի նշանները տրվեին:
Չգիտեմ, ինչի է ոմանց համար վերնախավը համարվում օտարալեզու, ստրկամիտ, օտարի ծառա կադրերի հավաքածուն ու ոչ թե Մաշտոցի ու Սահակի, Վարդանի, Վռամշապուհի ու Տիգրանի ազատների տեսակը:
Շատ ցավալի է, շատ: Եթե բաներ կան, ինչպիսիք են կոռուպցիան, երկրի ու ժողովրդի թալանը, կեղեքումը, որոնց համար ինչ-որ տեղ, ինչ-որ ձևով ականջներից ձգելով կարելի էր ներել, ապա ես, թեև էսքան ժամանակ է անցել, չեմ հաշտվել ու չեմ հաշտվելու, չեմ ներելու էս ստրկական պարտությունը, էս ծառայամտությունը, որը կոչվեց լեզվի օրենքի փոփոխություն: Ոնց որ իմ երկրից հող հանձնած լինեն: Լրիվ հավասար արժեքներ են ինձ համար լեզուն ու երկիրը /էդ ես էս ընթացքում ամբողջ խորությամբ գիտակցեցի/
Ջերոմ Քեյ Ջերոմի, "երեքը նավակումի" մեջ պանրի հայտնի պատմություն կա: Ջերոմի ընկերը ահավոր հոտով պանիր է առնում, ուղարկում կնոջը: Ճամփին քոսոտ, կիսասատկած ձին պանրի հոտից գժվում, 1000 կմ/ժ արագություն է բացում, մարդիկ շրջակայքից փախնում են, վատանում են հոտից, ու Ջերոմը առոք-փառոք էդ պանիրը բերում հասցնում է ընկերոջ տուն, տալիս նրա կնոջը:
Երկու օր հետո կինը կանչում է, ասում՝ - լսի, կգնաս ընկերոջդ կասես, էս տան մեջ կամ ես, կամ էդ պանիրը:
Հիմա ԷՍ տան մեջ՝ կամ ես, կամ էդպանիրը հոտած օրենքը ու դա անցկացնողները: Ես չեմ պատրաստվում ոչ մի տեղ գնալ, չեմ էլ պատրաստվում հաշտվել: Էնպես որ գնացողները ուրիշները պտի լինեն: Եկած ամեն ընտրության ժամանակ իմ պահանջը ամեն մի թեկանծուից լեզվի օրենքն է լինելու:
Ու էսօր էդ օրենքը ընդունած, անցկացրած ամեն մեկին ես դեմ եմ: Ուզում է էդ օրենքի անցկացնելուց հետո տեղով ոսկի ու սուրբ դառնան: Եթե լեզվի օրենքը հետ չփոխվեց, իսկ ես խիստ կասկածում եմ, որ էսօր ինչ-որ մեկը կփոխի,պահ-պահ-պահ, ինչ փողեր են արդեն պտտվել ու պտտվում, իմ աչքին ոչ մի լավ բան չի երևա, չնայած լավ բան չեմ էլ նշմարում ինչ-որ:
Մի խոսքով, տխուր եմ: Բայց վճռական:)
Չգիտեմ, ինչի է ոմանց համար վերնախավը համարվում օտարալեզու, ստրկամիտ, օտարի ծառա կադրերի հավաքածուն ու ոչ թե Մաշտոցի ու Սահակի, Վարդանի, Վռամշապուհի ու Տիգրանի ազատների տեսակը:
Շատ ցավալի է, շատ: Եթե բաներ կան, ինչպիսիք են կոռուպցիան, երկրի ու ժողովրդի թալանը, կեղեքումը, որոնց համար ինչ-որ տեղ, ինչ-որ ձևով ականջներից ձգելով կարելի էր ներել, ապա ես, թեև էսքան ժամանակ է անցել, չեմ հաշտվել ու չեմ հաշտվելու, չեմ ներելու էս ստրկական պարտությունը, էս ծառայամտությունը, որը կոչվեց լեզվի օրենքի փոփոխություն: Ոնց որ իմ երկրից հող հանձնած լինեն: Լրիվ հավասար արժեքներ են ինձ համար լեզուն ու երկիրը /էդ ես էս ընթացքում ամբողջ խորությամբ գիտակցեցի/
Ջերոմ Քեյ Ջերոմի, "երեքը նավակումի" մեջ պանրի հայտնի պատմություն կա: Ջերոմի ընկերը ահավոր հոտով պանիր է առնում, ուղարկում կնոջը: Ճամփին քոսոտ, կիսասատկած ձին պանրի հոտից գժվում, 1000 կմ/ժ արագություն է բացում, մարդիկ շրջակայքից փախնում են, վատանում են հոտից, ու Ջերոմը առոք-փառոք էդ պանիրը բերում հասցնում է ընկերոջ տուն, տալիս նրա կնոջը:
Երկու օր հետո կինը կանչում է, ասում՝ - լսի, կգնաս ընկերոջդ կասես, էս տան մեջ կամ ես, կամ էդ պանիրը:
Հիմա ԷՍ տան մեջ՝ կամ ես, կամ էդ
Ու էսօր էդ օրենքը ընդունած, անցկացրած ամեն մեկին ես դեմ եմ: Ուզում է էդ օրենքի անցկացնելուց հետո տեղով ոսկի ու սուրբ դառնան: Եթե լեզվի օրենքը հետ չփոխվեց, իսկ ես խիստ կասկածում եմ, որ էսօր ինչ-որ մեկը կփոխի,
Մի խոսքով, տխուր եմ: Բայց վճռական:)