Article 0

Չեխովի դպրոցի մոտից երթուղային նստեցին մայրն ու նրա 3-4-րդ դասարանի աղջիկը:

Մայրը դպրոցից հարցեր էր տալիս, երեխան՝ պատասխանում: Մայրը խոսում էր տիպիկ հայկական ակցենտով ռուսերեն, երեխան՝ հիմնականում առանց ակցենտի: Էս կարգի՝

- А папки где?
- Պապկեքը թողեցի ....
- Па-русски гавари
- Папки оставила в школе, там специальный шкаф....

Էս էն հանրահայտ դեպքերից էր, երբ հայ ծնողները ռուսական դասարաններով դպրոցներում անգամ իրենց գրավ կդնեն, որ կաշառք տան, որ երեխեքը օտարալեզու լինեն: Որ լավ ռուսերեն խոսող խաչիկներ մեծանան...

- Պռոշդ տենց մի լպտսի, - մտքիս թելը կտրեց քաղքենի մայրիկը արդեն հայերենով, քանի որ էդքանը "պա-ռուսկի գավարի" չի, որ երեկ մեկ, էսօր երկուս կարողանար ակցենտով-բանով մի կերպ օտարալեզվեր:

Իմ մայրը երբեք "պռոշ" բառը չի օգտագործել