Մի ֆիլմ նայեցի էս երկու օրը՝ "Լուի լը Բիզոն": Ֆրանսիական ֆիլմ էր:
Ասեմ, որ հիմիկվա ֆրանսիական կինոյին շատ մեծ հիացմունքով չեմ վերաբերվում: Հատուկենտ: Մանավանդ որ նրանցից շատ մեկ էլ երևի Բոլվուդում են կինո արտադրում:
Հիմա էս մեկը՝ վերջն էլ կարծես թե դրական էր, ժպտացնող, բայց ամբողջ ֆիլմի ընթացքում ես ինձ հարց էի տալիս՝ արդյո՞ք ֆրանսիացիներն իրոք էդքան գռեհիկ կենցաղով են ապրում: Իրո՞ք մարդկային, ընտանեկան հարաբերությունները, երեխաների հանդեպ վերաբերմունքը էդքան ցինիկ են:
Չեմ շփվել ֆրանսիական կենցաղի հետ ու չեմ ուզում դատել/հավատալ հիմնվելով նման ֆիլմերի վրա, բայց մյուս կողմից էլ մտածում եմ հո՞ լրիվ օդից չեն վերցնում էդ սյուժեները:
Ասեմ, որ հիմիկվա ֆրանսիական կինոյին շատ մեծ հիացմունքով չեմ վերաբերվում: Հատուկենտ: Մանավանդ որ նրանցից շատ մեկ էլ երևի Բոլվուդում են կինո արտադրում:
Հիմա էս մեկը՝ վերջն էլ կարծես թե դրական էր, ժպտացնող, բայց ամբողջ ֆիլմի ընթացքում ես ինձ հարց էի տալիս՝ արդյո՞ք ֆրանսիացիներն իրոք էդքան գռեհիկ կենցաղով են ապրում: Իրո՞ք մարդկային, ընտանեկան հարաբերությունները, երեխաների հանդեպ վերաբերմունքը էդքան ցինիկ են:
Չեմ շփվել ֆրանսիական կենցաղի հետ ու չեմ ուզում դատել/հավատալ հիմնվելով նման ֆիլմերի վրա, բայց մյուս կողմից էլ մտածում եմ հո՞ լրիվ օդից չեն վերցնում էդ սյուժեները: