ասում ա՝
Դավիթ, ինչ խոտ, ինչ բան ընկեր էր ձեռ՝
Անոթութենե կերեր էր:
Էստուց քիչ մի ծուռ էր դարձե -
Խելք էլ գլուխ չէր մնացե:
կամ էլ՝
Էլավ Ձենով Հովան, իրիշկեց իր ճամփան,
Իրիշկեց, տեսավ, որ մեկ փահլևան կը գա.
Մեկ տղա էլ հետևանց կը գա,
Ճամփուց դուրս կը քելե,
Կորընգանու արտերու մեջ:
Հովանն ասաց.- Քեռի Թորոս,
Էն տղան, որ ճամփուցը դո՛ւրս, ծուռ-ծուռ կը գա՝
Էնիկ, վա՛յ թե մեր ծուռ Դավիթն է, էր էկավ.
Սասնա ճրագ վառվեց: