տղաներն իրենց կռվով ու մահով մեզ անվախության էնպիսի օրինակներ են թողել, որ ես չեմ հասկանում՝ ոնց կարելի է էսքանից հետո էլի վախենալ, երկնչել կամ չգիտեմինչ անել:
ասենք, Ալիևի ձեռք սղմել: ինչ ճնշում, ինչ բան:
մահն աչքի առաջ վիրավոր ընկերներին փրկելով՝ զոհվել է տղան:
էլ ինչի՞ց կարելի է վախենալ