Բունդեսթագի տակի քոչարու մասին և այլն

ես չհասկացա ո՛չ գերմանացիներին ուղղված դանքեն, ոչ էլ առավել ևս «քոչարին», կամ ավելի ճիշտ՝ վերվերին:

հաղթանակն ու քոչարին 45 թվին էր՝ ըստ արժանվույն: հաղթանակը կլինի Արցախի վերջնական միացումը Հայաստանին ու Ադրբեջանի, ասենք, կապիտուլացիան, հաղթանակը կլինի Արևմտյան Հայաստանի վերադարձը: բայց հերթական թղթե շեչեփի համար հաղթական տըրընգի՞:

իսկ որևէ կապ ունե՞ր Գերմանիայի ընդունած բանաձևը մեզ հետ, բացի իհարկե նրանից, որ ցեղասպանության մենք ենք ենթարկվել:

կարդանք varujeans -ին:

• Հայոց ցեղասպանության փաստը մոլեռանդաբար հերքելու թուրքական քաղաքականությունը 20-րդ դարում այս հարցը դարձրեց հենց Թուրքիայի դեմ օգտագործվող մշտական խաղաքարտ ցանկացած երկրի համար։ Եվ մենք դրա ականատեսն ենք եղել թե՛ մոտ, և թե՛ վաղ անցյալում (հիշենք, թեկուզ, ՌԴ Պետդումայում օրինագծի առաջադրումը, Ֆրանսիայում օրինագծի քրեականացման փորձը և այլն)։ Ուստի ընդունված բանաձևը որակել որպես պատմական հաղթանակ ու Բեռլինում քոչարի պարել անտեղի է, եթե ոչ զավեշտալի։