Հ1-ով մուլտն են ցույց տալիս, ես էն ժամանակ չէի նայել էկրանի վրա:
Էս ինչքա~ն պաթոս կա մեջը, մարդու շունչը կտրվում է: Ու՞ր է մեր համով-հոտով էպոսը, ո՞վ ասաց, որ հայկական ամեն ինչը պիտի պաթետիկ լինի, որ ճիշտ լինի... Ու՞ր մնաց հումորը, թեթևությունը:
Հեչ շարժուն չի: Խեղդում են անշարժ ու ծանր հայացքներով, ոնց որ դու մեղավոր լինես ինչ-որ բանի համար:
Էդ ի՞նչ զոդիակի նշաններ են, էդ ի՞նչ անիմաստ տաճարներ են: Երեխան որ նայում է, պետք է փոքր ժամանակվանից զոդիակի նշաննե՞ր սովորի: Սասունցիք հող են մշակել, ծուռ-ծուռ կռվել ու ապրել են, հո՞ մոգությամբ չեն զբաղվել:
Ըստ իս ահագին արհեստական ու ականջներից ձգած բան են սարքել: Տաղանդավոր որևէ մուլտիպլիկատոր հանգիստ խղճով կարող է նորը նկարել, որ՛տև սա էպոսը չի, մուլտի մեջի հերոսները ծուռ չեն, այլ չափից դուրս ԴՈՒԶ են:
Հետաքրքիր է, երեխեքը հո՞ չեն վախեցել...
Քուռկիկ Ջալալին ինչի՞ էր կապույտ գույնի, տեսնես....
Էս ինչքա~ն պաթոս կա մեջը, մարդու շունչը կտրվում է: Ու՞ր է մեր համով-հոտով էպոսը, ո՞վ ասաց, որ հայկական ամեն ինչը պիտի պաթետիկ լինի, որ ճիշտ լինի... Ու՞ր մնաց հումորը, թեթևությունը:
Հեչ շարժուն չի: Խեղդում են անշարժ ու ծանր հայացքներով, ոնց որ դու մեղավոր լինես ինչ-որ բանի համար:
Էդ ի՞նչ զոդիակի նշաններ են, էդ ի՞նչ անիմաստ տաճարներ են: Երեխան որ նայում է, պետք է փոքր ժամանակվանից զոդիակի նշաննե՞ր սովորի: Սասունցիք հող են մշակել, ծուռ-ծուռ կռվել ու ապրել են, հո՞ մոգությամբ չեն զբաղվել:
Ըստ իս ահագին արհեստական ու ականջներից ձգած բան են սարքել: Տաղանդավոր որևէ մուլտիպլիկատոր հանգիստ խղճով կարող է նորը նկարել, որ՛տև սա էպոսը չի, մուլտի մեջի հերոսները ծուռ չեն, այլ չափից դուրս ԴՈՒԶ են:
Հետաքրքիր է, երեխեքը հո՞ չեն վախեցել...
Քուռկիկ Ջալալին ինչի՞ էր կապույտ գույնի, տեսնես....