Ժամանակ լինի՝ պիտի խորանամ, որ հասկանամ, թե ինչի է Հեմինգուեյի պես մարդը, որ ելնելով իր գործերից, ոճից, տեսքից, զբաղմունքներից, հոբբիներից և այլնից, պիտի որ հանգիստ, կայացած ու ինքնավստահ մեկը լիներ, ինքնասպանություն գործել:
Անգամ Կաֆկան ինքն իր մահով գնաց... Կաֆկան, է՛, որ տեղով սյուիցիդ ու դեպրեսիա է, տրորվածության ու աննշանության մարմնավորում:
աֆորիզմներ չեմ սիրում (ի դեպ, դա հասկացա՝ ինտերնետում ամեն տեսակի պաթոսոտ ու անպաթոս աֆորիզմների աճող քանակը տեսնելով: մինչև էդ պարզապես անտարբեր էի), բայց էս մեկը մէտրի ասած է:)
Անգամ Կաֆկան ինքն իր մահով գնաց... Կաֆկան, է՛, որ տեղով սյուիցիդ ու դեպրեսիա է, տրորվածության ու աննշանության մարմնավորում:
աֆորիզմներ չեմ սիրում (ի դեպ, դա հասկացա՝ ինտերնետում ամեն տեսակի պաթոսոտ ու անպաթոս աֆորիզմների աճող քանակը տեսնելով: մինչև էդ պարզապես անտարբեր էի), բայց էս մեկը մէտրի ասած է:)