Մենք՝ տկարներս, որ քթներիս առաջն էլ չենք տեսնում հաճախ, մենք՝ թերահավատներս, որ իմանալով էլ կասկածում ենք, հաճախ ենք գլուխներս տմբտմբացնելով ու ափսոսանքով «փաստում»՝ էս ազգը կորչում է, էլ չի լինի «ԷՆ» ոգին, որ սարեր շուռ տվեց...
Բայց մենք տկար ենք, մենք թերահավատ ենք, մենք անհավատ ենք:
Նայում եմ Բաղրամյանում առավոտ շուտ հավաքված անուշ երգող տղաներին՝ «խաչով լինի, գրչով լինի, պիտի գնանք վաղ թե ուշ», նայում եմ պոնչիկ կրծող ձագուկներին ազգիս, որ միևնույն լրջությամբ ծամում են ու երգող տղաներին նայում, ու հուզմունքս չեմ կարողանում զսպել:
Երկրիս տերերը տեղում են: Թե ընդամենը մի-երկու շաբաթ առաջ նրանց մենակ սահմաններին էի տեսնում, հիմա նրանք էստեղ էլ են: Տեր են:
Դեռ ինչքա՜ն սարեր ենք շուռ տալու, աշխարհքի շաշվելու աստիճան
Աչքիս Նախիջևանի հերթն է հասնում, Մասիսը վկա:)
![]()
Բայց մենք տկար ենք, մենք թերահավատ ենք, մենք անհավատ ենք:
Նայում եմ Բաղրամյանում առավոտ շուտ հավաքված անուշ երգող տղաներին՝ «խաչով լինի, գրչով լինի, պիտի գնանք վաղ թե ուշ», նայում եմ պոնչիկ կրծող ձագուկներին ազգիս, որ միևնույն լրջությամբ ծամում են ու երգող տղաներին նայում, ու հուզմունքս չեմ կարողանում զսպել:
Երկրիս տերերը տեղում են: Թե ընդամենը մի-երկու շաբաթ առաջ նրանց մենակ սահմաններին էի տեսնում, հիմա նրանք էստեղ էլ են: Տեր են:
Դեռ ինչքա՜ն սարեր ենք շուռ տալու, աշխարհքի շաշվելու աստիճան
Աչքիս Նախիջևանի հերթն է հասնում, Մասիսը վկա:)
