Զգացե՞լ եք, որ Երևանում խանութ որ մտնում եք, վաճառողուհիները էնպես են ընդունում քեզ, ոնց որ գնացած լինես գեշ ախպորդ համար իրենց ուզելու:
Բարևում ես՝ չեն բարևում, չնայած պարտավոր են իրենք առաջինը բարևել ու էնպիսի տեսքով, որ իբր մեռան քեզ սպասելով, վերջապես եկար... չէ, ոչ թե իրենց ուզելու քո գեշ ախպոր համար, այլ նայելու վաճառվող ապրանքը, մի բան գնելու:
Հարց ես տալիս, զոռով են պատասխանում, ոնց որ դու հենց քո գեշ ախպերն ես, ժամացույցը թևիդ կապած իրենցից ես ժամ հարցնում...
Ատանկ
Բարևում ես՝ չեն բարևում, չնայած պարտավոր են իրենք առաջինը բարևել ու էնպիսի տեսքով, որ իբր մեռան քեզ սպասելով, վերջապես եկար... չէ, ոչ թե իրենց ուզելու քո գեշ ախպոր համար, այլ նայելու վաճառվող ապրանքը, մի բան գնելու:
Հարց ես տալիս, զոռով են պատասխանում, ոնց որ դու հենց քո գեշ ախպերն ես, ժամացույցը թևիդ կապած իրենցից ես ժամ հարցնում...
Ատանկ